روايه نسمه عالطريق
من اللى حصل ومش مصدقه ان ربنا نجدها وعرفت تخرج من الورطه دى بس المشكله ان شنطتها وفلوسها وحاجتها وبطاقتها كلها فى الشنطه اللى اتعلقت فى باب الغرفه وفضلت تجرى مش عارفه هى بتجري ليه ولا رايحه فين لحد ما رجليها خانتها واتكعبلت ووقعت وكان الليل دخل والشارع فاضي قامت وقفت بعد الوقعه وجت على جانب الطريق وفضلت تبكي ايه الدنيا دى انا تعبت مال كل اللى فيها وحوش كده ما فيش حد بيرحم حد ليه كده لدرجة أنها فكرت فى الاڼتحار عشان ترتاح من اللى شيفاه ده ومر عليها ليله تانيه فى الشارع تلف مش عارفه تبات فين والجوع شادد عليها ورجلها خلاص مش قادره تقف عليها وحست ان الدنيا دى كلها ضيقه عليها وخنقاها ومالقتش أمامها غير أنها ترفع ايدها للسماء وتصرخ وتقول يارب انا تعبت
نسمه بصت ليه فى خوف وانكمشت فى نفسها ولفت ذرعها حواليها وقالت مافيش انت عاوز منى ايه انت كمان سبونى فى حالى بقى حرام عليكم وصړخت فيه سبونى بقى انا مش عاوزه حاجه من حد ولا عاوزه أصعب على حد
قالت مش عاوزه مساعده من حد ممكن تسبني فى حالى ممكن قال ليها حاضر حاضر وراح مخرج فلوس من جيبه طب معلشي اقبلى منى دول وراح سبهم أمامها ومشي
بعد ما مشي مدت ايدها اخدت الفلوس وقامت تبحث عن اى محل تشترى منه أي حاجه تأكلها لأنها كانت مېته من الجوع بس المحلات كلها كانت قفله فضلت تلف بين الشوارع لحد ما وجدت محل بقاله فاتح ادته فلوس من غير ما تتكلم وفضلت تاخد فى اى حاجه أمامها وتفتحها وتاكلها واللى واقف فى المحل باصص عليها وهو مستغرب بعد ما كلت وشبعت قالت له معلش ياحاج شوف اللى اخدته ده بكام وهات الباقى حسب اللى اخدته واعطاها الباقى وبص عليها لقاها اخدت جنب على الطريق وقعدت راح طالع واتجه ليها وقال ليها مالك يابنتى انت ما روحتيش على بيتك ليه بصت له وماردتش
نسمه بصت ليه وابتسمت ابتسامة حسره وماردتش عليه
قال ليها انتى بتسخرى منى يابنتى وبيضحكى من كلامى
نسمه بصوت حزين ومهزوم ابدا والله ياحاج انا بسخر من الظروف واللى انا فيه دا انا لو كان عندى اهل لو حتى كانوا ھيدبحونى كان ارحم من اللى انا فيه ده وشيفاه دا الاهل مهما يكونوا فقراء او سيئين هم ستر وسند البنت انا لحظه واحده ليا فى الشارع عندى أقوى من مائة سنه عڈاب من الأهل هو ده اللى مخليني بسخر
نسمه معلش ياحاج انا مرتاحه كده
صاحب المحليابنتى قومى اسمعى الكلام انا بفضل فاتح لحد ما بصلى الفجر تعالى اقعدى لحد الفجر وبعد كده ربك يحلها قومى
نسمه قامت وقعدت على كرسي على اول المحل وفضلت ساكته لما نامت وهى قاعده على الكرسي
زوجة صاحب المحل قلقت عليه وجت تشوفوا ما جاش ليه شافتها قاعده دخلت بزعيق ايه ياحاج اللى بيتك فى المحل وبصت على نسمه وهى نايمه على الكرسي وايه البنت دى وايه حكايتها
صاحب المحل اسكوتى هتصحيها دى بنت غلبانه مالهاش مكان تنام فيه نامت وهى قاعده صعبت عليا ما ردتش اصحيها وانا بفكر اجبها تقعد معانا واهى تبقى تساعدنى فى المحل
نسمه صحيت على الزعيق وكلام زوجته قامت مفزوعه وخاڤت وراحت واخده نفسها وماشيه
صاحب المحل لزوجته حرام عليكى فزعتيها انتى ايه معندكيش قلب
زوجتهلا عندى ياحبيبى بس عندى عقل برضو
صاحب المحل اوعى طب لما الحقها اديها اي مساعده
وقام راح وراها وقال خليى دول معاكى يابنتى وربنا يتولاكى
نسمه بصت ايه وقالت فى بالها ايه هترسى على الشحاته وانى اخد حسنات من الناس وفضلت ماشيه وتقول طب وبعدين